Ռեալ Մադրիդ ՖԱ (իսպաներեն՝ Real Madrid Club de Fútbol,
անգլերեն՝ Madrid Royal Football Club, առավել հայտնի որպես Real Madrid,
Los Blancos, Los Merengues) իսպանական պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային ակումբ է։
Ստեղծվել է 1902 թվականին, մասնակցում է Լա Լիգա- ին և համարվում է 20-րդ
դարի ամենահաջողակ ակումբը, ունի ռեկորդային 31 հաղթանակ Լա Լիգա-ում, 17
Կոպա դել Ռեյ (արքայական գավաթ) և ռեկորդային ինը ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների
Լիգագավաթ։ Ակումբն իր խաղերը անցկացնում է Սանտիագո Բերնաբեու
ստադիոնում, որը գտնվում է Մադրիդում։ Դեկտեմբերի 23-ին 2000 թվականի,
ՖԻՖԱ-ն Ռեալին պարգևատրեց "20-րդ դարի լավագույն ակումբ" մրցանակով։ Ռեալը
ամենահաջողակ ակումբն է ՈՒԵՖԱ-ի ակումբային մրցաշարերի պատմության մեջ` իր
ինը Չեմպիոնների Լիգա գավաթներով և երկու ՈՒԵՖԱ-ի գավաթներով։ Ռեալը
աշխարհի ամենահարուստ ակումբն (€351 միլիոն) է եկամուտի կողմից, և երկրորդ
ամենաարժեքավորը, և €950 միլիոն արժեր 2008 թվականին։[1][2] Դա նաև
ամենահայտնի, և ամենամեծ ֆուտբոլային ակումբներից է։ 1896 թվականին
ստեղծվեց Ֆուտբոլ Սքայ ֆուտբոլային ակումբը` դառնալով մադրիդյան ակումբի
հիմքը: Սակայն պաշտոնական ամսաթիվը ակումբի ստեղծված համարվում է 1902
թվականի Մարտի 6-ը, երբ Պադրոս և Խուլիան Պալասիոս եղբայրների կողմից
բացվեց Madrid Football Club ակումբը : 1920 թվականի հունիսի 29-ին
Իսպանիայի թագավոր Ալֆոնս XIII ակումբին շնորհեց Արքայական տիտղոսը, ինչը
իսպաներեն հնչում է Ռեալ: Այստեղից է գալիս ակումբի անվանումը` Ռեալ
Մադրիդ: Առաջին իսկ տարիներից թիմը առաջատարների շարքերում է եղել,և
արդեն 1903-ին Ռեալը դուրս է գալիս Իսպանիայի գավաթի եզրափակիչ, որտեղ
սակայն պարտվում է Բիլբաոի Ատլետիկին: Մի քանի տարի անց հեղինակավոր այդ
մրցանակը երկար տարիներ իր տեղը գտավ մադրիդյան ակումբում: 1905 -
1908թթ-ները Ռեալը չորս տարի անընդմեջ հաղթող ճանաչվեց Գավաթում: Իսկ երկրի
առաջնությունում, որն առաջին անգամ անցկացվեց 1928 թվականին, թիմը երկու
տարի շարունակ 1932-ից 1933 թվականները հաղթեց Պրիմերիայում: [1950-ից 1980-ական թվականներ
Ռեալի վերելքը կարելի է համարել 1950-ական թվականները: 1950-ական
թվականների կեսերին Եվրոպայում որոշեցին ստեղծել աշխարհամասի ֆուտբոլի
ֆեդերացիա, որն կկարգավորեր ինչպես ակումբային, այնպես էլ հավաքականների
մակարդակով առայնություններ: ԵՎ հենց Ռեալը դարձավ Եվրոպայի չեմպիոնների
գավաթի անդրանիկ խաղարկության հաղթողը 1954-55թթ մրցաշրջանում: Այդ
ժամանակից սկսած թիմը 5 տարի շարունակ հաղթող ճանաչվեց հեղինակավոր այդ
առաջնությունում: Եվրոպական հաջողություններին զուգընթաց, ակումբը նաև
անպարտելի էր Իսպանիայի ներքին առաջնությունում,1954-ից մինչև1969թթ-ը
նրանք 12 անգամ չեմպիոն ճանաչվեցին երկրում: Ռեալը 15 տարի անընդմեջ
իրավունք ստացավ հանդես գալ Չեմպիոնների Լիգայում: Առաջին անգամ, որը դա
նրանց չհաջողվեց մասնակցել Լիգային եղավ 1970թ-ը:Ռեալի անպարտելի կազմում
այդ ժամանակ հանդես էին գալիս Եվրոպայի լավագույն խաղացողները` Ալֆրեդո դի
Ստեֆանո (Եվրոպայի լավագույն ֆուտբոլիստը 1957, 1959 ), ֆրանսիացի Ռայմոն
Կոպան (1958 թվականի Ոսկե գնդակիդափնեկիր), հունգար Ֆերենց Պուշկաշը (1960
թվականի երկրորդ տեղ զբաղեցրած Եվրոպայի լավագույն ֆուտբոլիստ), Ֆրանսիսկո
Հենտոն: 1960-ական թվականներին թիմ տեղափոխվեցին Խոսե Սանտամարիան,
Ամանսիոն, Պիրին: Երբ այս լեգենդար խաղացողները ավարտեցին իրենց կարիերան,
Ռեալը կամաց-կամաց սկսեց զիջել իր դերքերը Եվրոպական ասպարեզում: [1980-1990-ական թվականներ
Հաջորդ վերելքին ակումբի երկրպագունեչին պահանջվեց սպասել 20 տարի, երբ
թիմ եկան Էմիլիո Բուտրագենո գլխավորությամբ` Միչելը, Ուգո Սանչեսը, Մանոլո
Սանչեսը, Մարտին Վասկեսը և Միգել Պարդեսան: Նրանք հաղթեցին անընդմեջ
ՈՒԵՖԱ-ի գավաթը (1984-ից 1986թթ) և 5 անգամ դարձան Իսպանիայի չեմպիոն:
Չեմպիոնների Լիգայում 7-րդ հաղթանակի հիմքը դրեց իտալացի մասնագետ Ֆաբիո
Կապելոն, ով ակումբ հրավիրեց Ռոբերտո Կառլոսին, Սեեդորֆին, Միյատովիչին,
Շուկերին, Պանուչիին: Այս խաղացոցները Ռաուլի, Հիերոյի, Ռեդոնդոյի,
Կանիսարեսի հետ միասին կազմեցին թիմի կորիզը և արդեն նոր մարզիչը գերմանացի
Յուպ Հայկեսի գլխավորությամբ 1997/98թթ. մրցաշրջանում հաղթող ճանաչվեցին
ՈՒԵՖԱ-ի Չեմպիոնների Լիգայում: Սակայն Պրիմերայում այդ տարի թիմը գրավեց
4-րդ հորիզոնականը մրցաշարային աղյուսակում և Հայնկեսը հրաժարական տվեց:
Նրան փոխարինեց հոլանդացի Գուս Հիդինգը: Հոլանդացին երկար ժամանակ չմարզեց
Արքայական ակումբը, նա Մադրիդում մնաց մինչև 1999 թվականի փետրվար: Մեր ժամանակներ
Ռեալ Մադրիդ 2010/11
Հիդինգի հեռանալուց հետո, թիմը սկսեց մարզել ուելսցի մասնագետ Ջոն Թոշակը,
ում հեռացրեցին ակումբից այդ տարվա նոյեմբերին: Թիմը վստահեցին իսպանացի
Վիսենտե Դել Բոսկեին, ով իր ֆուտբոլային կարիերայի մեծամասնությունը
անցկացրել էր Ռեալում: Դել Բոսկեն Իսպանիայի առաջնությունում այդքան էլ
հոջողություններ չունեցավ, 8-րդ հորիզոնականից թիմը բարձրացավ 5-րդ
հորիզոնականը: Սակայն Արքայական ակումբին բերեց իր թվով 8-րդ
չեմպիոնությունը Չեմպիոնների Լիգայում: Ակուբի նոր նախագահ ընտրվեց
Ֆլորենտինո Պերեսը, ով որոշեց ակումբում հավաքել ֆուտբոլային «Աստղերի»:
Առաջին ձեռք բերումը եղավ պորտուգալացի Լուիշ Ֆիգոն, ով թիմ տեղափոխվեց
Ռեալի դարավոր մրցակից Բարսելոնից, ռեկորդային 71 մլն եվրոյով: Մեկ տարի
անց ակում եկավ ֆրանսիացի Զինեդին Զիդանը, էլ ավելի մեծ տրանսֆերային
գումարով` 75 մլն եվրոյով: Եվս մեկ տարի անց Մադրիդ եկան Ռոնալդոն, 2003
թվականի ամռանը Բեքհեմը, 2004թ-ին` Օուենը: Այդպիսով 2004/05թթ
մրցաշրջանում միևնույն ակումբում խաղում էին միանգամից 4 ֆուտբոլիստներ,
ովքեր «Ոսկե գնդակի» դափնեկիրներ էին`Ռոնալդո (1997 և 2002 Աշխարհի
լավագույն ֆուտբոլիստ), Զինեդին Զիդան(1998), Լուիշ Ֆիգո(2000), Մայքլ
Օուեն(2001թ): «Աստղերի» այդ բույլը սկսեցին անվանել «Գալակտիկոս»: Պերեսի 5
տարի ղեկավարելու ժամանակահատվածում Արքայական ակումբը երկու անգամ հաղթող
ճանաչվեց Պրիմերայում և մեկ անգամ Չեմպիոնների Լիգայում: Ֆլորենտինո
Պերեսի հեռանալուց հետո ակումբի նոր նախագահ ընտրվեց Ռամոն Կալդերոնը: Նոր
ղեկավարի գործելաոճը տարբերվում էր նախորդից: Կալդերոնի նպատակը չէր
հավաքել ակումբում աստղերի, չնայած իր նախընտրական քաչոզարշավում խոստանում
էր ձեռք բերել «Մանչեսթեր Յունայթեդի» կիսապաշտպան Կրիշտիանու Ռոնալդուին,
ինչը նրա մոտ չստացվեց: Ռամոնի ղեկավարման տարիներին ակումբից հեռացան
Ռոբերտո Կառլոսը, Բեքհեմը, Ռոբինիոն, Ռոնալդոն: 2009-ին Կալդերոնը
հրաժարական տվեց, կապված մեծ աղմուկ հանած 2006-ի ընտրությունների կեղծելու
մեջ: Նրա 4 տարիների ղեկավարման ընթացքում Ռեալը երկու անգամ չեմպիոն
դարձավ Իսպանիայում և մեկ անգամ հաղթեց Իսպանիայի Սուպերգավաթում:
2009-ի հունիսի 1-ին Պերեսը նորից ստանձնեց ակուբի նախագահի պաշտոնը, ի դեպ
առանց քվեարկության, քանի որ նրա բոլոր մրցակիցները հանեցին իրենց
թեկնածությունը ընտրություններում: Նա սկսեց նոր «Գալակտիկոսի»ստղծումը:
Առաջին քայլը, որ նա կատարեց դա Զինեդին Զիդանին իրեն խորհրդականի
պաշտոնում նշանակելը եղավ: Հունիսի 9-ին երկար բանակցություններից հետո
Պերեսը ձեռք բերեց իտալական «Միլանից» բրազիլացի կիսապաշտպան Կակային 68
մլն եվրոյով: Պայմանագիրը նախատեսված էր 6 տարի ժամկետով: Դա առաջին
աստղային ձեռք բերումը եղավ: Հետո եղավ 2008 թվականի Աշխարի լավագույն
ֆուտբոլիստ ճանաչված Կրիշիանու Ռոնալդուի տեղափոխությունը Արքայական
ակումբ, ում համար Պերեսը վճարեց «Յունայթեդին» 80 մլն ֆունտ ստերլինգ:
Հետո եկան Ռաուլ Ալբիոլը («Վալենսիայից» 15 մլն եվրո), Արբելոայի և
Ալոնսոյի (երկուսն էլ «Լիվորպուլից», համապատասխանաբար 4 և 30 մլն եվրո),
Բենզեմայի (Լիոնից 35 մլն եվրո) որանսֆերները: Չնայած այդ ձեռքբերումների
ակումբը այդպես էլ չկարողացավ ոչ մի լուրջ մրցանակ նվաճել: 2009-10
մրցաշրջանում թիմը գրավեց 2-րդ հորիզոնականը` առաջ թողնելով «Բարսելոնին»,
այն դեպքում, երբ Սուպերկլասիկոյի երկու հանդիպումներում էլ նրանք
պարտվեցին «Բարսային»: Չեմպիոնների Լիգայում նույնպես անհաջող հանդես եկան և
1/8 եզրափակիչից ստիպված եղան հրաժեշտ տալ առաջնությանը: Իսկ Իսպանիայի
գավաթում նրանք արդեն իսկ առաջին տուրում պարտվեցին երկրի 3-րդ դիվիզիոնը
ներկայացնող «Ալկորիկոնին»: Մրցաշրջանի ավարտից հետո ակումբի գլխավոր
մարզչի պաշտոնից հեռացվեց Մանուել Պելեգրինին և նշանակվեց նոր մարզիչ`
պորտուգալացի Ժոզե Մոուրինյոն:
Ռեալ Մադրիդ Նոր սկսվող
մրցաշրջանից առաջ Պերեսը իր նախորդ ձեռքբերումների համեմատ ավելի համեստ
գտնվեց, նա տրանսֆերային պատուհանի ժամանակ ծախսեց 70 մլն եվրո և թիմ
տեղափոխվեցին փորձառու պորտուգալացի պաշտպան Ռիկարդո Կարվալյոն,
իսպանացիներ` Պեդրո Լեոնը և Սերխիո Կանալեսը, գերմանացիներ` Մեսուտ Օզիլը և
Սամի Խեդրան, արգենտինացի Անխել Դի Մարիան: Սակայն ակումբից հեռացավ
վերջին 20 տարիների խորհրդանիշ Ռաուլ Գոնսալոսը, ով տեղափոխվեց գերմանական
«Շալկե-04»: Գալակտիկոս
Առաջնություններ Հայրենական Լա Լիգա[3]
Շահողներ (31 - ռեկորդ): 1931–32, 1932–33, 1953–54, 1954–55, 1956–57,
1957–58, 1960–61, 1961–62, 1962–63, 1963–64, 1964–65, 1966–67, 1967–68,
1968–69, 1971–72, 1974–75, 1975–76, 1977–78, 1978–79, 1979–80, 1985–86,
1986–87, 1987–88, 1988–89, 1989–90, 1994–95, 1996–97,2000–01, 2002–03,
2006–07, 2007–08 Երկրորդ տեղ (20): 1928-29,
1933-34, 1934-35, 1935-36, 1941-42, 1944-45, 1958-59, 1959-60, 1965-66,
1980-81, 1982-83, 1983-84, 1991-92, 1992-93, 1998-99, 2004-05, 2005-06,
2008-09, 2009-10, 2010-11 Կոպա դել Ռեյ
Շահողներ (18): 1904–05, 1905–06, 1906–07, 1907–08, 1916–17, 1933–34,
1935–36, 1945–46, 1946–47, 1961–62, 1969–70, 1973–74, 1974–75, 1979–80,
1981–82, 1988–89, 1992–93,2010–11 Երկրորդ տեղ
(19): 1902-03, 1915-16, 1917-18, 1923-24, 1928-29, 1929-30, 1932-33,
1939-40, 1942-43, 1957-58, 1959-60, 1960-61, 1967-68, 1978-79, 1982-83,
1989-90, 1991-92, 2001-02, 2003-04 Սուպերկոպա դե Իսպանիա Շահողներ (7): 1988, 1989*, 1990, 1993, 1997, 2001, 2003 Երկրորդ տեղ (3): 1982, 1995, 2007 (* Հաղթել են Կոպա դել Ռեյ և Լա Լիգա) Կոպա դե լա Լիգա Հաղթողներ (1): 1984–85 Երկրորդ տեղ (1): 1982-83 Եվրոպական ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա[4] Հաղթողներ (9 - record): 1955–56*, 1956–57, 1957–58, 1958–59, 1959–60, 1965–66, 1997–98, 1999–00, 2001–02. Երկրորդ տեղ (3): 1961-62, 1963-64, 1980-81 (* Առաջին անգամ հաղթողներ) Ինտերկոնտինենտալ գավաթ[5] Շահողներ (3): 1960, 1998, 2002 Երկրորդ տեղ (2): 1966, 2000 ՈւԵՖԱ գավաթ Շահողներ (2): 1984–85, 1985–86 ՈւԵՖԱ գավաթակիրների գավաթ Երկրորդ տեղ (2): 1970-71, 1982-83 ՈւԵՖԱ սուպերգավաթ Շահողներ (1): 2002 Երկրորդ տեղ (2): 1998, 2000 Ռեալ Մադրիդ ՖԱ
Ամբողջական անուն Real Madrid Club de Fútbol Ավել անուն(ներ) "Los Vikingos "(Վիկինգները) "Los Blancos" (Ճերմակները) "Los Merengues" (Մերինգեները) Համառոտ անուն Ռեալ Մադրիդ ՖԱ Գույներ Սև - ճերմակ Հիմնադրում 1902
