Այս պատմությունը բոլորիտ մտածելու տեղիք կտա, որպեսզի միշտ նախքան ձեր արարքները մի լավ մտածեք և կշռադատեք: Այս պատմությունը մի աղջկա մասին է, որի անուն է Ջենի: Առաջին օրը նոր դպրոցում Ջենին համոզված էր, որ ամեն ինչ շատ լավ է լինելու: Նա այդ օրը ունեցավ շատ նոր ընկերներ և նույնիսկ ժամադրության հրավերք: Նա իր մեջ մտածեց. -Ես ուզում եմ այստեղ հայտնի լինել և ես կլինեմ, քանի որ քիչ առաջ ես ժամադրվեցի մեր դպրոցի խմբի աստղի հետ և ես վստահ եմ, որ դա ինձ շատ կօգնի: Բայց կար մի խնդիր, նրա ծնողները դեմ էին այդ ժամադրությանը, քանի որ Ջենին դեռ փոքր էր: Այդ ամենը իմանալով Ջենին որոշում է ստել ծնողներին ասելով ` -Ես,այսօր իմ մի քանի ընկերուհիներով գիսշերելու եմ մեր համադասարանցու տանը, դպրոցում մեծ միջոցառում ենք կազմակերպելու և պետք է նախապատրաստվենք: Եվ Ջենիի ծնողները նրան թույլ են տալիս, մի կաթիլ անգամ չկասկածելով նրան: Ջենին գնաց պատրաստվելու իր ժամադրությանը, բայց և միաժամանակ նա մեծ մեղք էր զգում, որ ստեց իր ծնողներին: Բայց հետո Ջենին ինքն իրեն ասաց. -Օհ, դա ընդամենը խնջույք է և ես իմ ընկերոջ հետ գիշերը մեքենայով երթևեկելու եմ: Եվ այսպիսով Ջենին իր ընկերոջ` Ջեֆֆի հետ գնաց խնջույքի: Խնջույքից հետո Ջեֆֆը ալկոհոլի ազդեցության տակ էր գտնվում, և նա որոշեց մեքենայով զբոսանքից հետո Ջենիին տանել իր տուն: Ճանապարհին մեքենայի մեջ Ջեֆֆը սկսում է շոյել Ջենիին, բայց Ջենին թույլ չի տալիս, քանի որ նա վախեցած էր և խնդրում է Ջեֆֆին, որպեսզի նրան շուտ տուն տանի: Ջեֆֆը շատ բարկացած սկսում է շատ մեծ արագությամբ քշել մեքենան, իսկ Ջենին վախեցած բղավելով ասում է, որ նա դանդաղեցնի արագությունը, բայց Ջեֆֆը չէր լսում նրան և էլ ավելի էր արագությունը մեծացնում: Հանկարծակի նրանց առջևում մի մեծ լույս հայտնվեց և Ջենին այդ պահին աղոթում էր ԱՍՏԾՈՒՆ, որպեսզի վթար չլինի, և այդ պահին նա նույնիսկ չէր հիշում, թե ինչպես եղավ այդ մեծ հարվածը և ամեն ինչ հանկարծակի մթնեց: Նա ձայներ էր լսում և հիշում էր, որ վթարի ենթարկվեցին երկու մեքենա: Նա արթնացավ հիվանդանոցում և իր շուրջը տեսավ մարդկանց շատ տխուր դեմքերով: Նրանք ասացին իրեն. -Դուք վթարի եք ենթարկվել և ձեր վիճակն անկայուն է: Այդ պահին Ջենին հարցնում է. -Իսկ ինչպես է Ջեֆֆը? -Ջեֆֆը մահացել է,- պատասխանեց բուժքույրը: -Իսկ ինչպես են մյուս մեքենայում գտնվող մարդիկ?,-հարցրեց Ջենին: Շատ մեծ դժվարությամբ բուժքույրը պատասխանեց. -Նրանք նույնպես մահացել են: Ջենին խնդրեց բուժքրոջը, որպիսի իր անունից ցավակցեն մահացածների հարազատներին և իր ներեղությունը հայտնեն, նա պարզապես ցանկանում էր այդ գիշեր իր ընկերոջ հետ ուրախանալ: Եվ վերջում Ջենին բռնելով բուժքրոջ ձեռքն ասաց. -Խնդրում եմ, կփոխանցեք իմ ծնողներին, որ ես շատ եմ զղջում իմ արարքի համար, որ ստեցի նրանց: Կասեք, որ ես շատ եմ սիրում իրենց և հուսով եմ, որ նրանք ինձ կներեն: Բայց բուժքույրն արցունքներն աչքերում չհամաձայնվեց և Ջենին մահացավ: Այնտեղ կար մի տղամարդ և նա հարցրեց բուժքրոջը. -Ինչու չհամաձայնեցիք աղջկա վերջին կամքը կատարել? Բուժքույրը շատ մեծ դժվարությամբ պատասխանեց. -Քանի որ նա այդպես էլ չիմացավ, որ մյուս մեքենայում գտնվող մարդիկ իր ԾՆՈՂՆԵՐՆ էին:
