Փնտրում ենք, փնտրում, և շատ հաճախ, երբ չենք գտնում այդ մարդուն, ինքներս մեզ համոզում ենք, որ մեզ ոչ-ոք էլ պետք չի, որ այդպիսի մարդ չկա…կամ էլ հենց առաջին հանդիպած մարդուն փորձում ենք պատկերացնել որպես մեր փնտրած ՄԻԱԿ, և մեր բոլոր երազանքները կապել նրա հետ, բայց ժամանակը շատ դաժան է, այն շատ շուտով մեզ «հասկացնում է», որ մենք սխալվել ենք…և այդ ժամանակ մենք համոզում ենք ինքներս մեզ, որ պետք չէ երազանքներով ապրել, իսկ շրջապատին համոզումենք, որ մենք այլևս չենք երազում….
…բայց նույնիսկ այդ դեպքում մեր հոգու շատ խորը անկյունում, մենք միևնույն է կյանքում մեր ՄԻԱԿԻՆ, մեր կեսին գտնելու հույսեր ենք փայփայում և չենք դադարում փնտրել…
ՓՆՏՐՈՒՄ ԵՆՔ մեր ՄԻԱԿԻՆ, որպեսզի նրան գտնելուց հետո թռչել կարողանանք…
|
